Τελείωσε λοιπόν το στήσιμο του blog.
Έτοιμο να γράψω, να αρχίσω αυτό που χρόνια ονειρευόμουνα… να γράψω.
Αφιερώνω λοιπόν αυτό το όνειρό μου στην σύζυγο μου Ιουλία που με έμαθε να γίνω σύντροφος της και εραστής της. Θέλω απλά να της πω ‘Είμαι εσύ’.
Αφιερώνω αυτό το όνειρο μου στον γιο μου Κωνσταντίνο. Ο πρωτότοκος. Το παλικαράκι μου, που με έμαθε να μεγαλώσω, να γίνω μπαμπάς και παραστάτης.
Αφιερώνω αυτό το όνειρο μου στον γιο μου Δημήτρη. Τη γλυκιά φατσούλα.
Που μου έμαθε πως όλα είναι παιχνίδι, πως όλα χρειάζονται υπομονή.
Το γλειφιτζουράκι μου. Από αυτόν τον χαρακτηρισμό ονόμασα και το blog.
